Monday, May 12, 2008
lapas makan malam tadi, aku terliat ada bini2 org asrama kana antar. antah kana antar bagas berjalan atau dari rumahnya tu.
bapikir ku, sekiranya keluarga ku ada di sini, ada rumah. inda ku mau tinggal di asrama. lapas makan, ke bilik. liat tv, sorang2. tapi, kalau balum merasai tinggal di asrama gerenti pikir tinggal di asrama lagi siuk. nada kana marahi kalau balik jalan ahir, cerita2 sama kawan2.
tapi memang lain lah rasanya tinggal di asrama di tanahair sama di luar negeri. luar negeri, kawan lain, kawan baru, lain bahasa, lain pergaulan.
masa2 terpikir barang cani ani tah membari rindu kan orang rumah. aku rindu liat tv riuh2 sama keluarga ku.. rindu bercerita sambil liat tv... rindu meliat rancangan yang sama2 minat... rindu banyak tanya rah kaka ku masa liat tv... rindu manjai keluarga ku... rindu kana banguni sal tertidur masa liat tv... rindu kana pajal makan banyak uleh mama sama kaka2 ku yang suka meliat aku lampuh... nah, nangis tah ku nah...
lain rasanya bah taun ani, lama lagi aku kan balik.. bulan 11..
taun lapas 3 kali ku balik Brunei...
inda pulang batah lagi aku abis belajar.. bukan pulang niat kan mengusut... ganya, kalau rasa rindu datang, takanang kan orang rumah, membari rawan ati jua... inda lagi dapat bercerita rah durang tu.. karang durang ingau ati, paling2 tah mama...
kalau kan cari kawan sama2 nangis sini.. panjang lagi cerita..
explain rah durang napa tani sedih.. mun rah kawan rapat, paluk durang... nangis... inda payah cakap apa2... keluargaku pun.. durang duduk siringku, diam saja..
just to be there for me.. astagafirullah... adangtah ehh... inda abis2 karang...
masa nangis abis!!! buat kaja!!!
Dariah; 6:38 PM